Rondreis 12 t/m 15 juni

Een paar dagen geen  bericht, door soms geen wifi en niet fit door hoogteziekte.
Hieronder kort verslag van de laatste 4 dagen
Dit is dus het juiste bericht!
Vrijdag 12 juni 
Na ontbijt, Vertrek uit Arequipa met een nieuwe bus en nieuwe gids Luís Angel. Op weg naar Chevay. We gaan nu de hoogte in tot 3650 m. Bij ontbijt coca thee gedronken tegen hoogte ziekte. De weg loopt door golvende lavavelden. We zien rookpluimen uit de vulkanen komen en de sneeuwbedekte bergtoppen. Boven de 3000 m verandert de plantengroei. Aan de plantengroei kan  je zien hoe hoog je bent. We zien de eerste vicunias, alpacas en llamas. Alle drie kameelachtigen, alleen de vicunias zijn wild, de alpacas en llamas zijn gedomesticeerd. Na aankomst een wandeling van  anderhalf uur gemaakt. Mooie tocht.
's Avonds  niet lekker door hoogteziekte, niet gegeten vroeg naar bed, lekker met electrische deken. Hoopten opgeknapt te zijn voor de volgende dag.
Zaterdag 13 jun
We moesten  om 5 uur opstaan voor de tocht naar de Condors en Colca Valley. Helaas niet fit genoeg. Dus niet meegegaan. Lekker uitgeslapen en daarna door het plaatsje gewandeld. 
Zondag 14 juni
Lange tocht over de hoogvlakte naar Puno. Llamafarm gezien, picknick in de open lucht. Groepsfoto op het hoogste punt gemaakt, op haast 5000 m. Aankomst begin van de middag in Puno, gelegen Titicaca meer. Mooie grote kamer. Hierna nog het centrum ingegaan en koffie gedronken. ' s Avonds gezamenlijk te voet naar restaurant, met muziek en dans.
Maandag 15 juni
Na het ontbijt om kwart over zeven met een rij van 13 fietstaxi's naar Titicacameer. De hele dag varen over het meer met de nodige onderbrekingen. Eerst na Taquile eiland. Hier een wandeling over het eiland gemaakt en gezien hoe de mensen daar leven. Er wonen 2000 mensen, die praktisch zelfvoorzienend zijn. Ze eten haast vegetarisch, alleen met feestdagen etc. wordt er vlees gegeten. Voor de rest groente en aardappels.
De gemiddelde leeftijd is 75 tot 80 jaar.
Daarna overgestoken naar het Capachica schiereiland. Hier geluncht met traditioneel eten, dat onder de grond wordt gestoofd. Met een hele ceremonie erbij om 'Moeder Aarde' te bedanken voor het eten.
Tot slot een van de vele bewoonde drijvende rieteilanden bezocht. Uitleg gehad over de constructie van zo'n eilanden en hoe men daar leeft. De gemiddelde leeftijd is daar 50 jaar. Niet zo'n best bestaan dus. Men leeft van de visvangst. Dit zal wel de laatste generatie zijn die daar nog leeft. Een bijzondere ervaring zo'n golvend eiland, zeker toen de wind begon op te steken.
Vanavond gezamenlijk eten op het grote plein